بهشت

^{صدای گریه نیمه شبهای من او را از خواب بیدار می کرد  و آن زمان که از کنار او دور می شدم به دنبال من در حرکت می شد وقتی با تک سرفه من مواجه می شد تمام بندش به لرزه می افتد که ای وای فرزندم بیمار شده است و وقتی خنده های مرا کنار لبانم احساس می کرد اشک شوق و شادی سراپای وجود را فرا می گرفت آری این مادر است که اینگونه با فرزند برخورد می کند مادری که بهشت زیر پای اوست که آن عارف بزرگ فرمود اگر می خواهی بهشت را ببینی مادر را روی سرت قرار بده}